Z serii "Ulice Krakowa" na początek ulica Piłsudskiego. Jest to jedna z moich ulubionych ulic, głównie za sprawą znajdujących się przy niej kamienic.
A teraz słów kilka o historii tej ulicy.
Średniowieczna jeszcze droga do wsi, zwanej ongiś Wolą Chełmską, a od XVI w. Justowską; właścicielem jej był (od 1528 r.) Jost Decjusz (właściwie Dietz), sekretarz królewski i rajca krakowski.
Jako ulica Wolska (Wohler Gasse) po raz pierwszy zanotowana jest w "Wykazie realności miasta Krakowa wraz z przedmieściami z l. 1807-08" oraz na planie miasta z 1836 r. Dochodziła wówczas tylko do Rudawy, tj. do obecnego skrzyżowania z ul. Retoryka (tzw. Spalony Most), na tej linii bowiem zamykały usypane na początku XIX. w. fortyfikacje, tzw. okopy, które zastąpiły rozebrane mury miejskie. W latach sześćdziesiątych XIX. w. pas fortyfikacji przesunięto na linię dzisiejszych Alei Trzech Wieszczów, gdzie przedłużoną ulicę zamknięto bramą Wolską. Odcinek ten zabudował się pod koniec XIX. i na początku XX. wieku.
W r. 1933 ulicę nazwano ul. Józefa Piłsudskiego (przypuszczalnie odegrało tu rolę sąsiedztwo związanych z legendą legionową Oleandrów); w r. 1948 nazwę zmieniono na Manifestu Lipcowego, a w r. 1990 przywrócono nazwę poprzednią.
JÓZEF PIŁSUDSKI (1867-1935) - początkowo działacz PPS na terenie zaboru rosyjskiego i Galicji. W l. 1910-1914 organizował w Galicji Związki Strzeleckie i był ich Komendantem Głównym. Po wybuchu I. wojny światowej z pobliskich Oleandrów wyruszyła 6. sierpnia 1914 r. do Królestwa I. Kompania Kadrowa. 16. sierpnia powołano Legiony Polskie, w których Piłsudski został dowódcą I. Pułku, później komendantem I. Brygady. W okresie międzywojennym pełnił urzędy Tymczasowego Naczelnika Państwa, Naczelnego Wodza i od 1920 r. Marszałka Polski, a także premiera i ministra spraw wojskowych. Pochowany został na Wawelu.
Na podstawie: E. Supranowicz, "Nazwy ulic Krakowa".
